KU WIELKIEJ CISZY

Bóg obdarzył twoją duszę życiem łaski, gdy trwała w milczeniu: w niezmąconej ciszy chrztu. Wypełnił ją Sobą i tylko Sobą. Później, stopniowo, zaczął wdzierać się do niej świat. Pojawił się hałas, który zaczął zagłuszać cichy głos Boga, i od tej pory ten zgiełk się wzmaga… Powróć do ciszy chrztu, mój bracie! Hałas ten ma trzy źródła: wspomnienia, ciekawość i zmartwienia. Postaw im tamę.

o. Étienne Chenevière OCSE

+++

Ta przepiękna książka jest owocem pracy i modlitwy pewnej oddanej Bogu duszy, która pragnie pozostać anonimowa, a wręcz wolałaby, żeby o niej nie wspomnieć. Trudno jednak na to przystać, skoro wartość tekstu wynika przede wszystkim z wewnętrznej urody osoby, która go zainicjowała i opracowała.

Cisza, w ujęciu mistycznym, jest o wiele bogatsza niż bezgłos. Cisza to pięciolinia, na której Pan zapisuje muzykę swojej miłości do dusz. I tak jak dźwięk ma wiele odcieni oraz posmaków, tak i Boska cisza, będąca szczególnym sekretem katolickiej duchowości.

Mimo że zebrane teksty oscylują wokół wspólnego tematu, to sporo je dzieli. Różnią się formą wyrazu, długością, pochodzeniem czy czasem powstania. Jedne zapisali pobożni hierarchowie, inne święci Pańscy, jeszcze inne nieznani duchowni, którzy stale czerpią ze zbawiennych zdrojów milczenia. Adresat jednak jest jeden: to człowiek udręczony grzesznym zgiełkiem, zaproszony do Królestwa nie z tego świata (por. J 18, 36).

Część pierwszą książki otwiera wstęp przeora kamedulskiego eremu. Po nim następują myśli i sentencje na każdy dzień roku. Część druga zawiera kompilację rozmaitych tekstów, w tym słynny esej francuskiego kartuza zatytułowany Bramy milczenia. Zamieszczono tu również serię krótkich rozpraw o cnocie milczenia, ciszy modlitewnej czy pułapkach związanych z duchową samotnością. Całość domyka utwór w obronie ciszy w przestrzeni sakralnej.

Jeżeli więc, drogi Czytelniku, odczuwasz przynaglenie, by odciąć się od szmerów codzienności i wejść do swojej izdebki (por. Mt 6, 6), to mamy nadzieję, że ta książka pomoże Ci postawić pierwszy (albo kolejny) krok w kierunku Wielkiej Ciszy – cudownej pustki pełnej Boga.